SatisFactory ✨ R&D

Hydraulische Pers

Hydraulische persen worden in Oddly Satisfying filmpjes gebruikt om objecten kapot te persen. Het geeft mij grote voldoening om te zien hoe honderden kaarsen, duizenden M&M's en prachtig in elkaar gezette kleiwerkjes langzaam kapot worden gedrukt.

Elk object wordt net op een andere manier platgedrukt en daar vereenzelvig ik me mee. Ik zie dan een bowlingbal en stel me al bij voorbaat voor hoe deze wordt platgedrukt. Het is prettig om te zien dat mijn voorspelling overeen komt en verrassend als dat anders is.

Mijn favoriete kanaal is de Hydraulic Press Channel die het 'voldoenend' persen hebben geperfectioneerd.

Industrieële Versnipperaar

Alles verdwijnt - soms langzaam, soms snel - in industriële versnipperaars met grof geweld. Ik vind het prettig om te zien hoe objecten erdoor vernielt worden. Af en toe blijft er een object heel lang overleven, langer dan je zou verwachten, zoals een rubberen stuiterbal. Andere keren gaan objecten waarvan je denkt dat ze de versnipperaar zelf vernielen bizar snel kapot, zoals stalen balken.

Ik hou van de complete uniformiteit die de versnipperaar op het leven zelf legt. Wat je ook bent, wie je ook bent. Niemand overleeft de versnipperaar. Behalve misschien een andere versnipperaar.

Compilatie

Magnetisch Zand

Het geluid dat magnetisch zand maakt als je het doorsnijdt met een mes zorgt voor rillingen over mijn hele lichaam. Het is een klein knisperend geluidje waar ik direct kippenvel van krijg. Ook vind ik de structuur van het zand en de manier waarop je dit dichte zand kan snijden visueel heel fijn om naar te kijken.

Het zand kan verschillende vormen aannemen. Als je het hard aandrukt wordt het heel vast en dicht, maar als je het zand uit elkaar trekt krijg je een luchtige, bijna plakkerige substantie.

Zeep Snijden

Vaak wordt er met een stanleymes een patroon gekerfd wat dan vervolgens met een tactische haal in honderd stukjes er vanaf wordt gesneden. Het geluid is prettig, het is een soort knisperen met als extraatje dat alle stukjes ervan af vallen en dat ook weer een geluid maakt. Ook ziet het er visueel goed uit.

Ook denk ik vaak dat het en zonde is, want die zeep kan je na afloop niet meer gebruiken. Wat dat de ASMR-tist met de blokjes die op de grond zijn gevallen? worden die weggegooid? Voelt de ASMR-tist zich daar schuldig over?

Puistjes Knijpen

Mijn vriendin vind het heerlijk om alle puistjes op mijn rug en mee-eters op mijn gezicht uit te knijpen. Ik vind het tergend. Niet alleen als slachtoffer van haar nagels maar ook om te zien. Ik vind het vrij goor om te zien hoe er een witte kop explodeert en er allemaal pus uitkomt.

Tegelijkertijd kan ik ook niet wegkijken als het gebeurt. Wat voor de een verschrikkelijk is om te zien is voor de ander heerlijk. Waar ligt die grens?

Ingegroeide Haar

Een haar die de verkeerde kant op is gaan groeien en onder de huid is blijven steken, soms zelfs meerdere haren gemengd met flink wat pus die er langzaam uitgetrokken worden door een pincet. Ik vind het moeilijk om naar te kijken maar ben er ook gefascineerd door. Ik betrap mezelf vooral op de vraag ‘Hoelang gaat de haar uiteindelijk zijn?’.

Ik identificeer me altijd met de pijn die het moet doen en de verlichting erna. Het verlossen doet even pijn, ja, en zal moeten helen. Maar de druk is er vanaf en dat voelt heerlijk.

Mukbang

De Mukbang is een Koreaans gegeven. Mensen die voor de camera vaak enorme maaltijden verorberen. Ik kan er maar moeilijk tegen mensen te horen eten. Ik kan me niet meer concentreren op wat ik doe als ik iemand hoor eten en verlies compleet mijn eigen eetlust. Het ligt compleet in mijn allergie.

Maar er zijn mensen die het heerlijk vinden om naar te luisteren. Die hen zelfs helpt met zelf eten. Mensen die lijden aan eetstoornissen hebben vaak aangegeven dat het zien van een Mukbanger hen helpt met hun eigen problemen met eten. Tegelijkertijd hebben de mensen die het doen zelf een verstoorde relatie met eten en gaan ze voor de video’s tot het uiterste. Bizarre hoeveelheden eten, levende dieren en twijfelachtige omstandigheden passeren het revue.

Binauraal geluid

Als je ASMR zegt denken de meeste mensen meestal aan de vaak vrouwelijke streamers die met een Binaurale microfoon allerlei kippenvel opwekkende geluiden aan het maken zijn. De grens tussen voldoening en seksualiteit lijkt hierbij vrij dun te zijn. De ASMR-tists tikken tegen de microfoon aan, fluisteren en likken soms zelfs silicone oorschelpen terwijl ze in de camera naar je kijken. Titels als ASMR Loving Girlfriend laten ook niet veel aan de verbeelding over. Geen wonder ook dat veel van de streamers ook een OnlyFans account heeft.

Maar zeggen dat seksualiteit de enige reden is voor deze ASMR-tists om dit te doen zou het geen eer aandoen. Het gaat om de geluiden. Kunnen we deze subtiliteit in het theater namaken?

Amazon Plaspauzes

De meeste mensen die bij Amazon in de fabriek werken slaan plaspauzes over. Waarom? De tijd om te plassen wordt van je uurloon afgetrokken en de toiletten zijn zover verwijdert van de werkplek dat het het niet waard is. Werknemers kiezen er daarom voor om in flessen te plassen. Amazon gebruikt tracking software en algoritmes om hun werknemers in de gaten te houden. Ze moeten bepaalde targets halen en uren besteden. Dit wordt allemaal gemonitord met scanners en camera’s die door de fabriek hangen.

Algoritmes nemen een steeds groter deel van onze levens over. We geven steeds meer eraan over omdat het effeciënter is. Maar wat leveren ervoor in? Welke stukjes menselijkheid verliezen we als we het overgeven aan code?

The Verge

The Guardian

Vingerprint Inklok

Biometrische authenticaties waren voor mij altijd onderdeel van een positief toekomstbeeld. Ik vond het vet om in films te zien hoe deuren en computers werden geopend met je iris of je vingerprint. De realiteit van hoe deze technologie wordt ingezet is alleen een stuk grimmiger. Bedrijven zetten het vooral in om te voorkomen dat werknemers elkaar in inklokken omdat ze hun eigen personeel niet vertrouwen.

Überhaupt heb ik het idee van inklokken een bizar gegeven gevonden bij sommige bedrijven. Ik snap best dat voor sommige banen je aanwezig moet zijn op bepaalde tijden maar vind het vreemd dat tijd vaak als enige meetbare eenheid wordt gebruikt.

over hoe de ASMR-rtists in opstand komen
tegen de Algoritmes die hun levens beheersen

Lopende Band

De lopende band staat in mijn ogen symbool voor de automatisering van ongeveer al het werk binnen de westerse wereld. Van robotarmen tot zelfscankassa’s, we worden langzamerhand allemaal vervangen door machine’s die beter, slimmer en sneller zijn. Zelfs de ‘creatieve’ ASMR filmpjes blijken te automatiseren. Dingen die op de lopende band in elkaar gezet worden zijn zeer voldoenend om naar te kijken. Ik vind automatische systemen fijn om te bedenken en om te zien. Ik snap de industrialisatie wel en ik ben op zoek naar manieren om mijn leven ook te automatiseren. Ik wil niet de afwas doen met de hand, ik wil een afwasmachine om dat werk voor me te doen. Zorgen deze automatiseringen wel altijd voor de dystopische wereld waar we zo bang voor zijn?

Het idee van een lopende band op de vloer lijkt me interessant omdat het een object is wat in eenzelfde beweging eindeloos door kan gaan. Het kan de poort zijn van waaruit de ASMR-tists hun objecten en spullen krijgen ze hun filmpjes mee moeten maken.

CCTV

Ik heb een vreemde fascinatie met beveiligingscamera’s; het symbool voor totalitaire systemen die je elke beweging in de gaten houden. Het roept bij veel mensen agressie en verzet op en toch ben ik er altijd van onder de indruk. Ik hou van de esthetiek van de beveiligingscamera, van de korrelige beelden die het geeft, de wijde lens, het systeem. Ook vind ik het leuk om in een winkel de beelden van een beveiligingscamera live te zien. Ik wil het idee geven dat de ASMR-tists altijd worden bekeken, waar ze ook zijn in de fabriek, wat ze ook doen. En ik wil dat wij de ASMR-tists door de lenzen van deze camera’s zien en ze op die manier leren kennen. Ik wil het toneel vol hangen met beveiligingscamera’s die elk hoekje monitoren.

Momenteel doe ik een technisch onderzoek naar hoe ik beveiligingscamera’s en vooral beweegbare PTZ camera’s kan gebruiken in Isadora. Ik wil gebruik maken van NDI camera’s die uiterlijke kenmerken delen met beveiligingscamera’s om zowel de esthetische kwaliteiten te behouden maar ook cinematografisch de beste kwaliteit te hebben. Ik ben aan het kijken of ik de Birddog p200 kan gebruiken samen met een aantal PTZoptics ZCAM’s.

Face Tracking

“Uit onderzoek is gebleken dat gebruikers langer blijven kijken als je lacht”. Ik krijg op mijn YouTube Studio pagina af en toe tips over hoe ik meer mensen mijn filmpjes kan laten kijken. Het is vaak onschuldig en goed gemonitord; “5 dingen die je kan doen om meer abonnees te krijgen”. YouTube weet natuurlijk wat de meeste aandacht trekt: sensatie. Dingen die grof, heftig, pijnlijk zijn. Dat trekt veel kijkers. Mensen willen andere mensen zien lijden. Die tips zullen ze nooit geven omdat het niet ethisch verantwoord is, maar hun platform werkt wel op die manier. Ik stel me een algoritme voor dat eerlijk is. Dat je suggesties doet terwijl je bezig bent met het maken van filmpjes. Suggesties die tegen je wil in gaan maar voor je kijkcijfers goed zijn. Hoe verkeerd ook, een Mukbanger die een levende octopus eet trekt meer kijkers, en meer kijkers betekent voor YouTube meer geld.

Het zou me interessant lijken om een box om iemand z’n hoofd te zien met emotie herkenning. Wanneer een ASMR-tist dan verdrietig is geeft het algoritme terug dat het wat meer moet lachen omdat verdriet niet veel kijkers aantrekt. Als ze binaurale geluiden maken moet het sensueel zijn, enz. Ik wil deze gezichtsherkenning ook doortrekken naar objecten. En zo een visuele manier vinden om voor de ASMR-tists aan de Oddly Satisfying quota te voldoen. ASMR-tists krijgen opdrachten binnen op de lopende band en moeten deze dan uitvoeren. Als het doel is behaald volgens de algoritmes, kunnen ze door naar het volgende onderdeel.

Algoritmes

Wie bepaald wat populair is op het internet? Maken content-creators werk dat ze willen maken, of vooral werk wat de meeste kijkers trekt? Ik merk vaak dat ik de kwaliteit van een werk op YouTube beoordeel bij hoeveel kijkers het heeft. En ja, tot op zekere hoogte heeft dat ook een correlatie. Als een filmpje goed is wordt het sneller gedeeld. Maar gebeurt dat niet ook evengoed als iets heel erg slecht is? YouTube heeft een aantal maanden geleden hun dislike-knop uitgezet dus er is behalve de reacties niet een goede manier om te zien of mensen nou echt ergens positief over zijn. Dit resulteert in online echo-kamers waarin kijkcijfers de enige meetbare eenheden zijn van iemands succes.

Ik wil in de voorstelling het algoritme, ofwel de code die door de kijkers wordt gestuurd een stem geven. Ik wil het aanwezig laten zijn op de vloer. Ik kan me goed voorstellen dat dat wordt gedaan door een stem, door knoppen die het publiek in kan klikken, door een meter die de ‘voldoening’ bij het publiek meet. Dit algoritme is de antagonist van de voorstelling, het systeem dat de ASMR-tists van alles geeft maar ook hen langzaam kapot maakt. Het algoritme geeft je kijkers en beroemdheid, maar neemt je eigenheid en gezondheid. Hoe ver ga je voor je kijkers? Wanneer sta je op een punt dat je niet meer terug kan?